Eyjafjörður

Minnisvarðar í Eyjafirði

Engidalur

Í apríl 1919 féll snjóflóð á bæinn og fórust þar
Margrét Petrína Pétursdóttir, f. 3.12.1867
Pétur Garibaldason f. 30.8.1891
Sigríður Pálína Garibaldadóttir, f. 6.8.1897
Málfríður Anna Garibaldadóttir, f. 6.10.1899
Gísli Gottskálksson, f. 7.7.1890
Halldóra Guðmundsdóttir, f. 7.11.1842
Kristólína Kristinsdóttir, f. 4.10.1912.

Niðjar Margrétar og Garibalda reistu steininn 1989.

Steinninn stendur neðan Engidals við þjóðveginn.

Sauðárkot

Minnisvarði um horfna á Stóra-Árskógssandi

Davíð Stefánsson frá Fagraskógi (1895-1964)

Eyvindur Jónsson (1678-1746)

Hér við naustin á Karlsá var mikil skipa- og bátasmíðastöð á 18. öld. Stærst og frægast var haffært skip með hollensku lagi. Yfirsmiður og eigandi var Eyvindur Jónsson duggusmiður, f. 1678, d. 1746. Duggan fórst við land í ofvirði 1717.

Hrærekur á Kálfsskinni

Jón Arason (1484-1550)

Jónas Hallgrímsson (1807-1845)

Brjóstmynd Jónasar gerði Kristinn E. Hrafnsson.

Minnisvarðinn stendur í Jónasarlundi við þjóðveg 1 í Öxnadal á móts við Hraun. Hann var afhjúpaður þann 28. júní 1997 af Halldóri Blöndal. [Dagur-Tíminn, 1/7/1997]

Björg Einarsdóttir (1716-1784) – Látra-Björg

Björg Einarsdóttir skáldkona er talin fædd í Stærra-Árskógi á Árskógsströnd en fór með foreldrum sínum Margréti Björnsdóttur og Einari Sæmundssyni að Látrum á Látraströnd árið 1722. Foreldrarnir fluttu þaðan aftur þremur árum síðar en Björg varð eftir þá 9 ára. Á Látrum átti hún að líkindum heima fram um miðjan aldur og var því kennd við þann bæ. Á seinni hluta ævinnar gerðist hún förukona og flakkaði milli sveita. Hún lést á vergangi í Svarfaðardal í Móðuharðindunum 1784 og var jarðsett að Upsum.
Björg var alla tíð einhleyp. Hún var kona stórskorin og mikil vexti og þótti karlmannsígildi til allra verka. Hún sótti sjó frá Látrum á sínum yngri árum og kvað um sjósókn og um átök hafsins. Vísur Látra-Bjargar eru margar hverjar sérkennilegar, kraftmiklar og stundum kaldhæðnar. Snúast þær oftast um daglegt líf og baráttu manna við náttúruöflin. Eftir hana liggur fjöldi vísna um sveitir (t.d. Fnjóskadal, Fjörður, Melrakkasléttu o.fl.) þar sem hún ber lof á sumar en last á aðrar. Meðal þekktustu vísna Látra-Bjargar eru Fagurt er í Fjörðum þá frelsarinn gefur veður blítt. [Wikipedia].

Minnisvarðinn er eftir Sigurð Guðmundsson, myndhöggvara og var afhjúpaður árið 2016. Hann stendur í Stærra-Árskógi, Árskógsströnd.

Arthur Kavhan Round, Henry James Talbot, Keith Garrett,
Reginald Albert Hopkins

In memory of
Flying Officer Arthur Kavhan Round, RAF
Pilot Officer Henry James Talbot, RAF
Flight Sergeant Keith Garrett, RAF
Flight Sergeant Reginald Albert Hopkins, RAF
who tragically died when their Fairy Battle aircraft P-2330 of 98 Sqn.
crashed near Akureyri, Iceland on the 26th May 1941.
This memorial was erected by members of RAF Mountain Rescue Service
during the recovery of the aircraft in August 2000.

Minnisvarðinn stendur á flugvellinum á Melgerðismelum í Eyjafirði.

Arthur Grant Wagstaff (1959-2015)

Myndir af flugmanni
eftir Gary Cloud Stoker

Flugið er frelsið í hreinustu myndum
að fylgja eftir skýjum sem dansa með vindum. Að svífa og vagga, með stýrinu vinna
og vaxandi gleðina innra með finna. Frá vanda á jörðu sér vinda á flug
er vorið með hlýjunni fangar þinn hug. Og lenda svo aftur er líður á nóttu
laus við þær raunir, sem að þér sóttu.
 Ef mín endalok koma meðan á flugi ég er
á myrkri nóttu eða degi, hvert sem mig ber.

 Enga skalt vorkun né meðaumkun veita,
vitandi það að ég myndi engu breyta.
 Því dauðinn á endanum heimta mun alla
og frá fæðingu heyri ég flugið kalla.

Þýðing: Viljálmur B. Bragason

Ljóðið er einnig á ensku á minnisvarðanum sem stendur á flugvellinum á Melgerðismelum í Eyjafirði

Erlendur Árnason

Minnisvarði um þá sem fjarri hvíla

Daniel Willard Fiske (1831-1904)

Fiskehátíð er haldin í Grímsey 11. nóvember á hverju ári til að minnast afmælis Daniel Willard Fiske (1831-1904) sem steig þó aldrei fæti sínum á land í Grímsey.
Fiske var bandarískur prófessor við Cornell Háskóla í New York fylki í Bandaríkjunum. Hann lærði íslensku þegar hann var í námi í Danmörku 1849 og safnaði öllu íslensku efni sem til var á prenti auk ljósmynda af Íslandi. Stórt safn íslenskra bóka og ljósmynda er nú varðveitt í Cornell.
Fiske sigldi hringinn í kringum landið 1879. Þá sá hann Grímsey tilsýndar og heillaðist af dugnaði og menningaráhuga íbúanna. Grímseyingar voru góðir skákmenn og þar sem Fiske var mikill áhugamaður um skák komst hann í bréfasamband við tvo menn í Grímsey. Þar með hófst vináttusamband hans við Grímseyinga sem varði meðan hann lifði.
Árið 1901 færði Fiske Grímseyingum stórt bókasafn sem hann nefndi Eyjarbókasafnið. Það er nú varðveitt í bókasafni skólans í upprunalegum bókaskápum. Í erfðaskrá sinni ánafnaði hann Grímseyingum veglegan peningasjóð, Grímseyjarsjóð Willard Fiske, til að endurbæta húsakostinn og bæta mannlíf í eyjunni. Í þakklætisskyni voru nokkrir drengir skírðir eftir honum.

Minnismerkið um Willard Fiske er eftir Gunnar Árnason  myndhöggvara og gefið af Kiwanisaklúbbnum Grími. Það var afhjúpað 11. nóvember 1998.

Brúin og vegpresturinn

Orbis et Globus

Heimskautsbaugur. Á mörgum stöðum er valið að staðsetja tákn um heimskautsbauginn við 66°33’N. Á Grímsey er táknið “Brúin og vegpresturinn” við 66°33,3’N, rétt norðan við gistiheimilið Bása sem er við flugstöðina og nýja táknið (2017) Hringur og kúla / Orbis et Globus við norðurenda eyjarinnar við 66°33,916’N.

Myndin í mijunni er af verki sem heitir Hringur og kúla (Orbis et globus) og var endanlega staðsett á heimskautsbaugnum í Grímsey. Á þessari mynd er verkið ekki á endanlegum stað, heldur þar sem það var skilið eftir þegar það var flutt í eyjuna 2017. Verkið er eftir Kristinn E. Hrafnsson og Studio Granda.

Siglufjörður

Lífsbjörg

Ágúst Gíslason (1897-1985) – Gústi guðsmaður

Ágúst Gíslason 1897-1985 sjómaður og kristniboði.
Hann var alþýðuhetja og mikill mannvinur sem gaf allt sitt aflafé til fátækra barna víða um heim,Gústi lifði eftir orðum Krists: Sælla er að gefa en þiggja. 

Gústi gerði út bátinn Sigurvin SI 16 í kompaníi við Guð almáttugan. Báturinn er nú á Síldarminjasafninu á Siglufirði.
Minnisvarðinn, sem Ragnheiður Stefánsdóttir, myndhöggvari gerði, strendur á Ráðhústorginu á Siglufirði þar sem Gústi var vanur að predika.

Bjarni Þorsteinsson 1861-1938

Bjarni Þorsteinsson 1861-1938
prestur, þjóðlagasafnari, heiðursborgari Siglufjarðar

Við lok þjóðlaga­hátíðar á Sigluf­irði árið 2013 var vígður minn­is­varði um séra Bjarna Þor­steins­son, tón­skáld og heiðurs­borg­ara Siglu­fjarðar. Um leið var vígt svo­nefnt Bjarna­torg, skreytt ís­lensku stuðlabergi. Minn­is­varðinn stend­ur fyr­ir fram­an Siglu­fjarðar­kirkju.

Minn­is­varðann  gerði listakonan Ragnhildur Stefánsdóttir, en torgið hannaði Fanney Hauksdóttir arkitekt, Steinverkið gerði Þór Sigmundsson steinsmiður. Minnisvarðinn og Bjarna­torgið voru af­hjúpuð af gef­end­um verk­anna. Þeir eru Arnold Bjarna­son, afa­barn séra Bjarna, sem gaf mynda­stytt­una, og Sigl­f­irðing­ur­inn Páll Samú­els­son sem gaf efni og vinnu við torgið.

Meðal gesta við at­höfn­ina voru Sig­mund­ur Davíð Gunn­laugs­son, for­sæt­is- og þjóðmenn­ing­ar­ráðherra, tengda­son­ur Páls Samú­els­son­ar, gef­anda Bjarna­torgs, og Sigl­f­irðing­ur­inn Ill­ugi Gunn­ars­son, mennta- og menn­ing­ar­málaráðherra.

Við at­höfn­ina lék Sig­urður Hlöðvers­son, formaður sókn­ar­nefnd­ar, lagið Blessuð sértu sveit­in mín á trom­pet úr kirkjut­urni Siglu­fjarðar­kirkju. Síðar verður lagið Ég vil elska mitt land sungið af viðstödd­um en bæði lög­in eru eft­ir séra Bjarna.

Séra Vig­fús Þór Árna­son, fyrr­ver­andi sókn­ar­prest­ur Sigl­f­irðinga, flutti ávarp um Bjarna og áhrif hans á ís­lenska menn­ingu. Séra Sig­urður Ægis­son, sókn­ar­prest­ur Sigl­f­irðinga, bless­aði mann­virk­in. [Mbl. 5.7.2013]

Hafliði Guðmundsson 1852-1917

Jóhann Þorvaldsson (1909-1999)

Steingrímur Magnússon (1918-1987)

Samúel Ólafsson (1887-1935) – Einarsína Pálsdóttir (1891-1941)
Páll Árnason (1859-1925) – Anna Einarsdóttir (1861-1946)

Kirkjutröppur
Kirkjutröppurnar eru gjöf frá Siglfirðingnum Páli Samúelssyni, fjölskyldu hans og systkinum. Þær eru gefnar til minningar um foreldra þeirra, Einarsínu Pálsdóttur og Samúel Ólafsson og ömmu þeirra og afa Önnu Einarsdóttur og Pál Árnason

Ólafsfjörður

Minnisvarði um drukknaða

Minnisvarði

“Markmiðið er ekki að losna algjörlega við áhyggjur heldur að hafa góða kjölfestu og rétta stefna. Þá bíta ekki áhyggjurnar á mann og setja mann ekki úr skorðum í lífinu. Áhyggjurnar verða viðráðanlegar ef við erum viss um það að bjargið sem líf okkar hvílir á hreyfist ekki.” [kirkjan.is]

Norrænt samstarf

Héðinsfjörður

Halldóra Björnsdóttir ( 1866-1942) – Sigurður Guðmundsson (1868-1954)

Ólína Einarsdóttir (1904-1976) – Þorvaldur Sigurðsson (1899-1981)

Til minningar um síðustu ábúendur á Vatnsenda (1923-1949), Ólínu Einarsdóttur f. 18.12.1904 d. 22.11.1976 og Þorvald Sigurðsson f. 27.04.1899 d 17.06.1981.
Steinhúsið á Vatnsenda byggðu þau árið 1936. Það eyðilagðist í snjóflóði  17. janúar 2004.

Blessuð sé minning þeirra.

Dalvík – Svarfaðardalur

Árni Steinar Jóhannsson 1953-2015

Minnismerki um drukknaða

Minning um  líf

Til minningar um sjómenn frá Dalvík sem fórust 9. apríl 1963

Vélbátaútgerð á Dalvík

Arnarholt

Séra Friðrik Friðriksson (1868-1961)

Séra Friðrik Friðriksson æskulýðsleiðtogi og stofnandi KFUM og KFUK fæddist hér að Hálsi í Svarfaðardal 25. maí 1868. Hann lézt í Reykjavík 9. mars 1961. Ó kallaðu á æskuna, kærleikans andi,
að koma nú skjótttil Jesú, að frelsist hér lýður í landiog lifni við drótt …  (Fr. Friðriksson) Lágmyndina gerði Jónas S. Jakobsson myndhöggvari.Minnisvarðann reistu nokkrir áhugamenn til minningar um sr. Friðrik Friðriksson árið 1995.

Minnisvarðinn stendur við Háls í Svarfaðardal

Guðmundur Arason (1161-1237)

Hugrún

Hann blessar Velli vatn og dýr
hann hjálpar þeim sem biðja.
Mundu að bænin þín sé skýr.
Hann þurfandi mun styðja.

Höfundur: Bjarni Ólafsson.

Rósa Þorsteinsdóttir (1856-1928) – Jón Stefánsson (1859-1935)

Höggmyndir á varðanum eru eftir Jónas S. Jakobsson. Minnisvarðann reistu niðjar þeirra, sumarið 1983 við Nýjabæ á Dalvík.

Hörgársveit

Jón Sveinsson (1857-1944) Nonni 

Akureyri

Caroline Rest

Í júlí 1912 kom til Akureyrar þýskættaður Bandaríkjamaður að nafni George Herman Ferdinand Schrader f. 1858 – d. 1915.
Næstu þrjú árin dvaldi hann í kaupstaðnum, vann góðverk og menntaði bæjarbúa. Á Akureyri kynntist Schrader íslenska hestinum sem honum fannst illa farið með og af vankunnáttu. Hann ákvað að bæta úr og sótti um leyfi til að reisa hesthús með fáeinum stíum – sem verður að vera í miðbænum, áréttaði Schrader, til að koma sveitamönnum að gagni. Hinn 16. desember 1913 var húsið opnað fyrir gesti og gangandi. 
Ári síðar var það stækkað og rúmaði þá 130 hross og 30 næturgesti. Húsið reisti Schrader til minningar um móður sína og nefndi eftir henni, Caroline Rest eða Hvíldarheimili Karólínu. Í mars 1915 gaf Schrader hvíldarheimilið til Akureyrarbæjar með þeim skilyrðum að þar yrði aldrei annað en gististaður fyrir menn og hesta.
,,Látið yður umhugað um annað, meira og hærra en að græða fé” kenndi Schrader Akureyringum og lét ekki sitja við orðin tóm.
Hestamannafélagið Léttir, stofnað 5. nóvember 1928 minnist 85 ára afmælis síns. Af því tilefni vottar félagið George H.F. Schrader, velgjörðarmanni hestsins okkar og mannvini, virðingu og þökk með því að reisa honum þennan minnisvarða á lóð Caroline Rest, nú þegar 100 ár eru liðin frá því að þetta merka hús var byggt. [Skjöldur]

Golfvöllur á Akureyri

Glerárbrú

Göngubrú yfir Glerá
Stíflan, sem er grunnurinn undir brúnni er fyrsta mannvirki Rafveitu Akureyrar og hluti af Glerárstöð, sem var fyrsta virkjun rafveitunnar.
Stíflan var byggð árið 1921, stöðvarhúsið 1922 og virkjunin tekin í notkun það ár.
Verkið var undirbúið af sænska verkfræðifyrirtækinu ,,Billie & Wijkmark” og framkvæmdum stjórnað af sænska verkfræðingnum Olof Sandell. Eftir að framkvæmdum lauk tók fyrsti rafveitustjórinn á Akureyri, Knud Otterstedt, við stjórn virkjunarinnar. Hún var starfrækt fram til ársins 1960. Rafveita Akureyrar lét hanna göngubrúna og lagði fram þriðjung kostnaðar við byggingu hennar, í tilefni af 75 ára afmæli sínu árið 1997.
Akureyrarbær lét smíða brúna árið 1998. Hönnuðir voru Arkitektastofan í Grófargili og Verkfræðistofa Sigurðar Thoroddsen. Verktaki var Sæstál á Dalvík. [Skilti]

Minnisvarði um horfna

Oddfellowreglan á Íslandi

Ármann Dalmannsson (1894-1978)

Ármann Dalmannsson fæddist 12. september 1894 í Fíflholtum, Hraunhreppi, Mýrum vestra. Hann lauk prófi frá búnaðarskólanum á Hvanneyri 1918 og frá íþróttaskóla í Danmörku 1925. Hann starfaði við kennslu og í fyrstu og búnaðarráðsgjöf þar til hann gerðist framkvæmdastjóri Skógræktarfélags Eyfirðinga árið 1948. Hann stafaði þar við skógrækt í Kjarnaskjógi og víðar fram undir sjötugt.Ármann Dalmannsson var litríkur persónuleiki sem setti svip á umhverfi sitt. Hann fékkst við skáldskap frá unga aldri og gaf út tvær ljóðabækur, Ljóð af lausum blöðum og Fræ. Á efri árum,þegar fór að hægjast um, fór hann að setja saman vísnagátur sem fyrst voru notaðar í fjölskylduboðum en urðu það vinsælar að gefin voru út fimm lítil hefti á árunum 1974-1979.

Minnisvarðinn stendur í Kjarnaskógi

Brynjólfur Sveinsson (1898-1982)

Elísabet Geirmundsdóttir (1915-1959)

Friðbjörn Steinsson (1838-1918)

Gunnar Konráðsson (1920-2004)

Sigurður Guðmundsson (1878-1949) – Halldóra Ólafsdóttir (1892-1968)

Minnisvarðarnir eru eftir Ásmund Sveinsson og  standa framan við Menntaskólann á Akureyri, gamla skólann.

Hermann Stefánsson (1904-1983) Þórhildur Steingrímsdóttir (1908-2002)

Jón Rögnvaldsson (1895-1972)

Jón Sveinsson Nonni (1857-1944)

Kristján Níels Júlíus Jónsson – Káinn (1859-1936)

Miðvikudaginn 25. október 2017, sem er dánardagur skáldsins Kristjáns Níelsar Júlíusar Jónssonar eða KÁINS, var minnismerki um hann vígt í innbænum á Akueyri, skammt sunnan Minjasafnsins á Akureyri.
,,Icelandic Roots, The Icelandic Communities Association of NE North-Dakota og aðrir velunnarar Káins vestan hafs létu gera afsteypu af lágmynd sem prýðir minnismerki um skáldið í Norður-Dakota og færðu Akureyringum að gjöf. Lágmyndin hefur verið felld í stuðlabergsdranga sem myndar nýja minnismerkið.” [kaffid.is]

Matthías Jochumsson (1835-1920)

Matthías Jochumsson (11. nóvember 1835 – 18. nóvember 1920) var skáld og orti marga sálma asuk ljóða. Hann fæddist á bænum Skógum sem stóð um 100 metra frá sjó í austurhlíðum Þorskafjarðar undir Vaðalfjöllum. Átti hann heima í Skógum til 11 ára aldurs hjá foreldrum sínum. Matthías stundaði síðan ýmis störf, aðallega sjómennsku og sveitavinnu, en einnig verslunarstörf í Flatey. Hann var síðar prestur, starf sem hann gegndi mestan hluta ævi sinnar. Matthías var nokkuð hverflyndur í trúarskoðunum sínum, en hann var greinilega hallur undir únítarisma.

Í Latínuskólann fór hann 24 ára gamall. Eftir Matthías liggja mörg ritverk og kvæði, t.d. leikritið Skugga-Sveinn og hann samdi ljóðið Lofsöngur sem síðar var tekið upp sem þjóðsöngur Íslands. Hann var ritstjóri Þjóðólfs um tíma og síðari hluta ævi sinnar bjó hann í Sigurhæðum á Akureyri, en húsið lét hann reisa sjálfur. Áður var hann prestur í Odda á Rangárvöllum og um tíma bjó hann í Móum á Kjalarnesi. Að Skógum er minnismerki um Matthías, lágmynd eftir Helga Gíslason og bautasteinn úr stuðlabergi úr Vaðalfjöllum. Að Sigurhæðum á Akureyri er safn helgað minningu hans. Brjóstmynd styttunnar í Lystigarðinum á Akureyri er eftir Ríkarð Jónsson.

Matthías þýddi Friðþjófssögu og Sögur herlæknisins á íslensku.

Ævisaga hans, eftir Þórunni Valdimarsdóttur, Upp á Sigurhæðir kom út haustið 2006.

Margrethe Schiöth (1871-1962)

Verkið var afhjúpað á áttræðisafmæli frú Schiöth, hinn 31. júlí 1951. Margrethe, Friis að föðurnafni, var frá bænum Vejen á Jótlandi en fluttist til Akureyrar árið 1899 og giftist skömmu síðar bakarameistaranum Axel Schiöth. Margrethe er vafalaust fyrsta konan á Akureyri sem lét sér til hugar koma að gróðursetja sumarblóm á bersvæði. Hún var í áratugi forsvarsmaður Lystigarðsins eða þangað til 1. október 1953 þegar hún hætti sem formaður stjórnar Lystigarðsfélagsins og Akureyrarbær tók við garðinum. Árið 1941 var Margrethe gerð að heiðursborgara Akureyrar en hún andaðist 20. júní 1962.

Páll Briem (1856-1904)

Hann var fulltrúi hjá yfirréttarmálaflutningsmanni í Kaupmannahöfn 1884–1885. Hlaut 1885 styrk úr landssjóði til rannsókna á íslenskum lögum og vann að þeim í Reykjavík og Kaupmannahöfn 1885–1886. Sýslumaður í Dalasýslu 1886–1887, sat að Staðarfelli. Málaflutningsmaður við landsyfirréttinn 1887–1890. Sýslumaður í Rangárvallasýslu 1890–1894, sat fyrst í Odda, en síðan í Árbæ í Holtum. Skipaður frá 12. september 1894 amtmaður í norður- og austuramtinu, fluttist þá til Akureyrar, lausn með biðlaunum 1. ágúst 1904, er amtmannsembættin voru lögð niður. Varð þá bankastjóri við Íslandsbanka og fluttist til Reykjavíkur.

Skrifstofustjóri Alþingis 1885. Bæjarfulltrúi á Akureyri 1897–1900 og 1903–1904. Hvatamaður að stofnun Ræktunarfélags Norðurlands og formaður þess 1903–1904. Samdi frumvarp til stofnlaga um Búnaðarfélag Íslands. Sat á Búnaðarþingi 1901. Yfirskoðunarmaður landsreikninganna 1887 og 1889. Skipaður 1901 formaður milliþinganefndar í fátækramálum.

Alþingismaður Snæfellinga 1887–1892. Kosinn alþingismaður Akureyrar 1904, en dó áður en þing kom saman. [Alþ.]

Páll Steindór Steindórsson (1966-2013) Pétur Róbert Tryggvason (1977-2013)

Sigurður Sigurðsson (1871-1940)

Sigurður stofnaði Trjáræktarstöð á Akureyri 1899. Skólastjóri búnaðarskólans á Hólum 1902-1919, var í stjórn ræktunarfélags Norðurlands (sem hann stofnaði) 1903-19, framkvæmdastjóri frá stofnun til 1910, formaður Búnaðarfélags Íslands 1919-23, Búnaðarmálastjóri 1923-35. [Ísl. æviskrár]

Stefán Stefánsson skólameistari (1863–1921)

Stefán Jóhann Stefánsson, skólameistari Menntaskólans á Akureyri, fæddist á Heiði í Gönguskörðum hinn 1.8. 1863. Foreldrar hans voru Stefán Stefánsson, bóndi á Heiði, og k.h., Guðrún Sigurðardóttir húsfreyja, frá Heiði.
Börn Stefáns og k.h., Steinunnar Frímannsdóttur frá Helgavatni, voru Valtýr, ritstjóri Morgunblaðsins, faðir Helgu leikkonu og Huldu, fyrrv. blaðakonu, og Hulda skólastjóri, móðir Guðrúnar Jónsdóttur arkitekts.
Stefán lauk stúdentsprófi í Reykjavík 1884 og las náttúrufræði við Háskólann í Kaupmannahöfn 1884-87.
Stefán var kennari við Gagnfræðaskólann á Möðruvöllum og síðan Gagnfræðaskólann á Akureyri 1887-1908 og skólameistari Menntaskólans frá 1908.
Stefan var alþm. Skagfirðinga 1900-1908 og síðan konungkjörinn alþm. 1908-1916. Hann sat í dönsk-íslensku milliþinganefndinni um sambandsmálið 1907 sem leiddi til „Uppkastsins“ fræga og sögulegra alþingiskosninga 1908, og var amtráðsmaður og bæjarfulltrúi á Akureyri 1906-1918.
Stefán ferðaðist mikið um landið við gróðurrannsóknir. Hann sat í stjórn ýmissa fyrirtækja og var aðalhvatamaður að stofnun Náttúrufræðifélags Íslands og Náttúrugripasafnsins.

Stefán lést 20. janúar 1921.

Vilhjálmur Stefánsson (1879-1962)

Vilhjálmur Stefánsson (3. nóvember 1879 – 26. ágúst 1962) var landkönnuður og mannfræðingur af íslenskum ættum. Hann fæddist í Gimli í Manitobafylki í Kanada og var við nám í N-Dakóta og Iowa og lauk námi í mannfræði frá Harvard-háskóla og kenndi þar einnig um tíma.
Áhugi Vilhjálms á Norðurheimskautssvæðinu var mjög mikill og var hann einna fyrstur til að rannsaka menningu og líf Inúíta að nokkru ráði. Fyrir þær sakir var hann einn best þekkti landkönnuður síns tíma. Eftir hann liggja margar bækur og rit og eru skrif hans enn í dag uppspretta fróðleiks um líf á norðurslóðum.
Hann ferðaðist í mörg ár um norðursvæði Kanada og stóð meðal annars fyrir leiðangri á skipinu Karluk norður gegnum Beringssund inn í hinn frosnu hafsvæði norðurpólsins. Sú ferð endaði illa og var tilefni nokkurrar gagnrýni á Vilhjálm.

Minnisvarði um félaga Bílaklúbbs Akureyrar

Hrísey

Jörundur Jónsson (1826-1888) – Hákarla-Jörundur

Jörundur Jónsson (1826-1888) – Hákarla-Jörundur

Jörundur Jónsson fór sem fátækur unglingur að heiman frá Kleifum í Ólafsfirði árið 1843 eftir að móðir hans dó af barnsförum nokkru áður. Um árabil var hann smali og vinnumaður á ýmsum bæjum á austurströnd Eyjafjarðar þar sem honum tókst að lokum að brjótast úr hlekkjum fátæktar og vinnumennsku og verða sjálfstæður útvegsbóndi. Hann efnaðist og árið 1862 settist hann að á Syðstabæ í Hrísey með fjölskyldu sinni. Þar hélt velgengni hans áfram og Jörundur gat sér orð fyrir að vera einn fengsælasti hákarlaveiðimaður landsins, áræðinn og farsæll skipstjóri. Viðurnefni hans, Hákarla-Jörundur, segir meira en mörg orð. Þeir sem á annað borð þekkja til Jörundar kannast fyrst og fremst við hann sem útgerðarmann. Færri vita að á árunum 1865 til 1888 rak hann eitt af stærstu sauðfjárbúum í Eyjafirði. Af rekstri sínum til sjós og lands komst hann í hóp efnuðustu manna í landinu um sína daga en hann lést árið 1888, þá rétt að verða 62 ára.
Jörundur eignaðist 17 börn með konum sínum, Svanhildi Jónasdóttur og Margréti Guðmundsdóttur. Af þeim komust 10 til fullorðinsára og afkomendur hans eru fjölmargir, margt þjóðþekkt fólk.